به‌طور کلی به کوه‌هایی «کوه دریایی» می‌گوییم که دست‌کم یک کیلومتر بالای بستر دریا باشند. تاکنون تعدادی از این نوع کوه‌ها کشف شده‌اند. تغییرات عظیم و ناگهانی، و همچنین فوران‌های آتشفشانی در بستر دریاها موجب پدید آمدن این کوه‌ها شده است. این نوع کوه‌ها اغلب یک تا سه کیلومتر ارتفاع دارند. بیشتر کوه‌های دریایی زیر آب قرار دارند. اما بعضی از آنها از سطح آب سر بر آورده‌اند. کوه‌هایی که سطح فوقانی آنها شکل تختی  دارد و از آب سر بر آورده‌اند، جزیره‌ها را به‌وجود می‌آورند. جزایر هاوایی به همین شکل پدید آمده‌اند.

در قلب اقیانوس‌ها، کوه‌های زیادی وجود دارد. کف اقیانوس‌ها، به ویژه اقیانوس اطلس و هند، رشته کوه ممتدی وجود دارد که تقریباً در همه اقیانوس‌های جهان کشیده شده است. طول این رشته کوه حدود 60000 کیلومتر است. بیشتر این کوه‌ها زیر آب هستند. مرتفع‌ترین کوه دریایی، کوهستان ماناکیا در مجموعه جزایر هاوایی است ک 9686 متر ارتفاع دارد و 5486 متر آن زیر است. اگر ارتفاع کامل ماناکیا را در نظر بگیریم، بلندترین کوه کره زمین محسوب می‌شود. موقعیت خاص این کوهستان به گونه‌ای است که ستاره‌شناسان تجهیزات مربوط به مطالعه آسمان و اجرام آسمانی را روی آن مستقر کرده‌اند و از این مکان همچون  پایگاهی تحقیقاتی استفاده می‌کنند