| ساوالان (سبلان) | |
|---|---|
 |
|
| ارتفاع | 4811 متر |
| مکان | |
| مکان | شمال غرب ایران: استان اردبیل و آذربایجان شرقی |
| زمین‌شناسی | |
| گونه | آتشفشانی مطبق |
| آخرین فوران | ناآشکار، احتمالاً دوران هولوسن |
| مسیر | لاهرود شابیل، مشکین شهر |
سبلان (ترکی آذربایجانی: [(ساوالان)(معانی مختلفی برای نام ساوالان ذکر می‌شود ولی رایج‌ترین معانی عبارتند ازساو به معنی پیغام(وحی)و آلان به معنی گیرنده معنای کلی یعنی گیرنده وحی ریشه این معنی اشاره دارد به پیامبری زرتشت در این مکان.معنی دیگر ساوالان یعنی گیرنده روح که این معنی هم حکایت از ارتفاعی دارد که در طلوع خورشید اولین مکان تابش نور قله ساوالان می‌باشد )]، ساوالان از کوه‌های مرتفع ایران است که در شمال غرب این کشور و در بین استان اردبیل و آذربایجان شرقی قرار دارد. ساوالان سومین قله بلند ایران (پس از علم کوه ودماوند) و یک کوه آتشفشانی غیرفعال است. ارتفاع قله این کوه 4811 متر است (در استان اردبیل) و در بالای قله آن دریاچه کوچکی قرار دارد. ساوالان به خاطر آبگرم‌های طبیعی دامنه کوه، طبیعت تابستانی زیبا و پیست اسکی آلوارس مورد توجه گردشگران است. همچنین برخی کوه ساوالان را محل بعثت پیامبر ایران، زرتشت، می‌دانند نمونه‌ای از ان در کتاب چنین گفت زرتشت، اثر نیچه، مشاهده می‌شود که به پایین آمدن زرتشت از کوه ساوالان اشاره کرده است.[1] و از این نظر مکانی مقدس و مورد احترام است که حتی در میان بومیان و عشایر منطقه به نام آن قسم یاد می‌شود.
| دماوند | |
|---|---|
 |
|
| ارتفاع | 5?610 متر (18?410 پا) |
| مکان | |
| مکان | بخش لاریجان، شهرستان آمل، مازندران، ایران[1][2] |
| رشته‌کوه | البرز |
| زمین‌شناسی | |
| گونه | آتشفشان چینه‌ای (آتش فشانی خاموش) |
| آخرین فوران | سابقه? تاریخی‌ای وجود ندارد[1] |
| کوهنوردی | |
| مسیر | پیاده‌گردی |
 |
|
| مکان | |
|---|---|
| مختصات | 35°57′17″ شمالی 52°06′34″ شرقی |
کوه دَماوَند کوهی در شمال ایران است که بلندترین کوهایران و بلندترین قله? آتشفشانی آسیا است.[4] دماوند دومین کوه بلند فلات ایران و خاورمیانه است. دماوند در پاره مرکزی رشته‌کوه البرز در جنوب دریای خزر جای دارد. از دیدگاه تقسیمات کشوری، در بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران قرار دارد.[5] به هنگام صاف و آفتابی‌بودن هوا، از شهرهای تهران، ورامین ، قم و همچنین کرانه‌های دریای خزر قابل رؤیت است.[5] کوه دماوند در سی‌ام تیرماه سال 1387 به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملّی ایران ثبت شد.[6] همچنین کوه دماوند از سال 1381 به عنوان «اثر طبیعی ملّی» در شمار مناطق چهارگانه? ارزشمند از نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفته‌است.[7]
از دماوند در اساطیر ایران هم یاد شده‌است و شهرت آن بیش از هر چیز به این سبب است که ضحاک (پادشاهی ستمگر و اژدهافش) در آن به بند کشیده شده‌است.[8] در آثار ادبی فارسی نیز فراوان به این اسطوره و به طور کلّی‌تر کوه دماوند اشاره شده‌است.[9] در بندهش اینچین آمده: رود هرهز (هراز) در تپرستان است و از کوه دماوندسرچشمه می‌گیرد.[10]
| قله اورست | |
|---|---|
اورست از کالا پاتهار در نپال
|
|
| ارتفاع | 8?848متر (29?028 پا) |
| فهرست‌بندی | هشت هزار متری‌ها |
| مکان | |
| مکان | نپال و چین (تبت) |
| کوهنوردی | |
| نخستین صعود | 29 مه، 1953، به وسیله ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای تحت سفر اکتشافی کوه اورست بریتانیا 1953 |
| مسیر | گردنه جنوبی (South col) (نپال) |
کوه اورست با نام نپالی ساگارماتا (??????? به معنی سر آسمان) و نام تبتی کومولانگما بلندترین کوه کره زمیناست. ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل 8?848 متر (29?029 پا) می‌باشد. این کوه در رشته کوه‌های هیمالیا در مرز منطقه ساگارماتای نپال و تبت در کشور چین قرار گرفته‌است.
در سال 1856، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست –که در آن زمان با نام قله 15 شناخته می‌شد- به مقدار 8?840 متر گزارش شد. در سال 1865، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا بنابر توصیه‌نامه اندرو واگ، رئیس وقت ممیزی بریتانیا در هندوستان انتخاب شد. واگ نمی‌توانست یک نام محلی و عمومی را پیشنهاد کند، چرا که در آن زمان امکان دسترسی افراد بیگانه به تبت و نپال وجود نداشت. با این حال، نام چامولونگما برای قرون متمادی در میان تبتی‌ها و نپالی‌ها رایج بود.
قله اورست توجه بسیاری از کوه‌نوردان در تمام رده‌ها را جلب کرده‌است. از کوه‌نوردان حرفه‌ای و مجرب تا کوه‌نوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوه‌نوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است (صعود به قله‌های هشت هزار متری دیگر از قبیل کی2 و نانگا پارباتبسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیلبیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال 2007، 3?679 صعود به قله از سوی 2?436 نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان 210 نفر را گرفته‌است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال 1996 جان خود را از دست دادند. همچنین شرایط نا به سامان ناحیه مرگ باعث می‌شود سقوط افراد باعث از بین رفتن آنها شود.
